Het Christelijk Huwelijk



Opvoeden hoe doe je dat?

Opvoeden is het proces waarbij de ouder het kind begeleidt in het volwassen worden. In dit proces staan ouders voor een immens zware taak, die men zonder de hulp en de wijsheid van God, niet goed aan kan. Men heeft de wijsheid van God nodig en de Heer belooft het ons als we er om bidden. Lees wat de Bijbel zegt in Jac.1:5 "Indien echter iemand van u in wijsheid te kort schiet, dan bidde hij God daarom, die aan allen geeft, eenvoudigweg en zonder verwijt; en zij zal hem gegeven worden."

Verschil in gezag en verantwoordelijkheid.
Het klinkt niet modern, maar toch weten we uit het Woord van God dat er een duidelijk verschil is in gezag en verantwoordelijkheid tussen de ouders en het kind. (Lees Efeze 6:1 en 2) Uiteindelijk komt elk gezag bij God vandaan en de basiswet bij God is: "er is geen vrijheid zonder gebondenheid". Kinderen willen graag vrij zijn, maar deze vrijheid is een schijnvrijheid. als het leidt tot wetteloosheid of losbandigheid. Echte vrijheid is ook "gehoorzaam" willen zijn aan God en anderen die boven hen gesteld zijn. Want pas als kinderen leren te leven onder gezag en onder regels, komt er rust. Jesaja 48:18: "Och dat gij naar Mijn geboden luisterde; dan zou uw vrede zijn als een rivier en uw gerechtigheid als de golven der zee".

Het is echter wel de verantwoordelijkheid van de opvoeder, om zijn gezag uit te oefenen binnen het kader van een 'vertrouwensrelatie' tussen ouders en kind, dat wil zeggen dat de ouder zoveel mogelijk het gesprek moet aangaan met het kind, op een vertrouwelijke manier en niet met verbaal geweld z'n zin moet doordrukken. Het gezag van de ouder is er namelijk niet op gericht om macht uit te oefenen, dus om de wil van de opvoeder door te drukken, maar om een kind 'te leren' zich aan regels te houden en zodoende rust te vinden. Het uiteindelijk doel is om van het kind een evenwichtige, zelfstandige volwassene te maken. Alleen als een kind vertrouwen heeft in de ouder, zal het gemakkelijker bereid zijn het gezag van de ouder te accepteren.

Ja, ouders zijn verantwoordelijk, maar niet alleen in wat ze verbieden of zeggen tegen hun kinderen, maar ook op de wijze waarop ze dat doen. Een vader of moeder die regelmatig in woede uitbarsten, tegen elkaar of ook als een kind gecorrigeerd moet worden, zullen vroeg of laat de negatieve gevolgen terug zien bij hun kinderen. Want deze kinderen zullen makkelijker geneigd zijn om hen daarin na te volgen, met alle kwalijke gevolgen van dien. Daarom ouders moeten zich beheersen en zo nodig God daarom bidden. In de Bijbel staat in Eph.6:4 "En gij, vaders, verbittert uw kinderen niet, maar voedt hen op..." Wat hier voor de vaders geldt, geldt natuurlijk voor alle opvoeders.

Tenslotte wil ik nog graag benadrukken dat een echt christelijke opvoeding meer is dan kinderen christelijke gedragsregels bijbrengen. Want je kun onmogelijk van een christelijke opvoeding spreken als we niet zelf het voorbeeld zijn in het navolgen van Jezus. Alleen een opvoeding waarin Christus centraal staat, verdient die naam. Laten we als ouders geen blokkade zijn voor onze kinderen, maar juist een deur naar Jezus toe, door voor onze kinderen het evangelie zichtbaar maken, d.m.v. ons voorbeeld. Dit is de beste bagage die we ze mee kunnen geven.

Praktische aanwijzingen

1. Bidt als ouders dagelijks voor uw kinderen, doe het zo mogelijk samen en noem ze één voor één in uw gebed.

2. Lees zo mogelijk, al vroeg een eenvoudige kinderbijbel met uw kinderen en leer ze enige tijd te nemen om te luisteren. Bidt samen met ze, ga ze daarin voor. Alleen als men hier vroeg mee begint, zal het later geen problemen geven. Het wordt veel moeilijker om dit later nog in te voeren.

3. Het is goed om, als ze wat ouder worden, hen zelf te laten lezen en met hen erover te spreken. Leer ze voor elkaar te bidden.

4. Leer uw kinderen zo vroeg mogelijk dat in uw huis Jezus gediend wordt en dat van iedereen, van jong tot oud, verwacht wordt dat men rekening moet houdt met Gods Woord.

5. Wees zelf een voorbeeld en wees ook bereid toe te geven als er iets verkeerd ging, uw kinderen zullen daarvan leren.

6. Wees ook vooral consequent in hetgeen u tot uw kinderen zegt. Het is niet goed als ouders de ene keer iets verbieden en het de andere keer weer toestaan.

7. Zorg dat u ALTIJD één lijn trekt met uw partner en bespreek mogelijke meningsverschillen NOOIT waar uw kinderen bij zijn.

8. Ouders moeten ook werken aan de ontwikkeling van zelfvertrouwen bij kinderen. Door positieve bevestiging, liefdevolle correctie en tegelijk open communicatie.

9. Het is tevens van belang om in te zien, dat het bij de opvoeding er niet om gaat dat onze kinderen voldoen aan onze dromen en idealen, dus die van de ouders.

10. We moeten ook niet verwachten, dat onze kinderen 'wel' zullen bereiken wat wij mogelijk 'niet' bereikt hebben. Dit kan een zware hypotheek leggen op het kind, terwijl het er veel meer om gaat dat het leert beantwoorden aan de bedoeling die God met zijn of haar leven heeft.


  • Meer studies

  • Abortus en de Bijbel

  • Advies v. gehuwden

  • Voor verliefden

  • Lat-relatie, kan dat?

  • Homo huwelijk?


Henk en Diny Herbold

  • Persoonlijk

    Voor een christelijk opvoeding gaat het speciaal om de principes van de Bijbel zoveel mogelijk over te brengen op het kind. Maar... als we ons kind een christelijke opvoeding willen geven, is het beslist noodzakelijk om zelf eerst een levende relatie met Jezus te hebben. Een levende relatie met Jezus betekent dat we onszelf volledig aan Hem hebben toegewijd, Jezus is dan nummer één in ons leven, huwelijk en gezin.

    Onze kinderen moeten dat in ons voorbeeld zien, daarna kunnen we pas hopen en verwachten dat ze ons zullen navolgen. Het is nog steeds een gave van God als kinderen aan ons zijn toevertrouwd, om hen te mogen helpen opvoeden. Dat besef maakt ons als ouders nederig. Het dringt ons om voor onze kinderen dagelijks te bidden en vertrouwen te hebben in God en Zijn Woord en niet in onze eigen zogenaamde opvoedingsdeskundigheid.

    Maar de Bijbel is een eerlijk boek en stelt de werkelijkheid ook weer niet mooier voor dan ze is. Soms gaat er in de opvoeding veel mis. Eén van de meest sprekende voorbeelden van een falende opvoeding, is wel de opstelling die Eli kiest ten opzicht van zijn beide zonen Hofni en Pinehas, we lezen hierover in 1 Sam. 2: 27 e.v. en 3: 13. Ze doen echt alles wat God verboden heeft: van het heiligdom in Silo hebben ze zo ongeveer een bordeel gemaakt terwijl ze in eigen voordeel sjoemelen met de offers. Desondanks lezen we dat Eli zijn zonen er niet op heeft aangesproken. We lezen zelfs dat hij zijn zonen er nog niet eens kwaad om heeft aangekeken.

    Deze geschiedenis laat wel heel treffend zien wat de gevolgen zijn, als de gezagsverhouding tussen ouder en kind helemaal weg is. Eli heeft zijn zonen toen ze ongehoorzaam waren, geen strobreed in de weg gelegd (1 Sam. 4: 11 en 17) en dat terwijl hij verantwoordelijk voor ze was.

    Advies nodig? Mail ons gerust, we gaan er discreet mee om en u krijgt altijd binnen twee dagen antwoord.