Het Christelijk Huwelijk



Abortus, wat zegt de Bijbel?

In de afgelopen jaren is abortus in steeds meer landen toegestaan. Mede hierdoor zijn echter wereldwijd miljoenen baby's, in de moederschoot op gruwelijke wijze omgebracht. Uit onderzoek wordt ook hoe langer hoe meer duidelijk, dat abortus niet een eenvoudige handeling is, die de vrouw bevrijdt van het probleem, namelijk een ongewenste zwangerschap. Tenminste bij een deel van de vrouwen komt er, soms vroeger, soms later, een ander probleem voor in de plaats en dat zijn diverse psychische problemen die kunnen voorkomen na een abortus.

Over welke problemen gaat het dan?
Dit zijn problemen als depressiviteit, schuldgevoelens, angst, verdriet en vooral spijt. Vrouwen kunnen zich na een abortus heel 'down' voelen en lusteloos, zonder echte interesses. Soms is er zelfs een sterk gevoel van verlies van het (ongeboren) kind en ook een rouwproces. Men kan zich schuldig voelen, vooral als men al gevoeld had dat men in verwachting was van de baby. Soms horen we verhalen van vrouwen die dit hebben meegemaakt en hoe ze getroffen werden door een diep gevoel van schuld. In het begin valt het soms nogal mee, men voelt zich opgelucht omdat het probleem van de ongewenste zwangerschap immers voorbij is, maar later komt het in alle hevigheid. Het is ook wel te begrijpen, want abortus is een daad die tegen het moeder gevoel in gaat. God heeft in de moeder een gevoel van liefde gelegd, om het leven wat in haar groeit te beschermen en lief te hebben. Op het moment dat de moeder toestaat dat dit leven wordt omgebracht, komt er in het onderbewustzijn van de moeder gevoelens naar boven, die deze psychische problemen tot gevolg hebben.

Maar, ook God heeft er verdriet over. God is immers de Schepper van dat nog ongeboren kind. Hij was al bezig het kind in de baarmoeder te weven, bezig om de organen te vormen. Dat nog ongeboren beginsel van leven, is feitelijk niet het eigendom van de vader en/of de moeder; het is het eigendom van God, die de Schepper er van is. Dit betekent, dat aan het begin van het leven van dit kind de scheppende God zelf staat. Hij is ook de schenker van het leven van dit ongeboren kind. En de Bijbel leert, dat een mens niet over het leven van een ander mag beschikken dus ook niet over dit ongeboren mensje wat nog in ontwikkeling is. De mens mag niet beschikken over leven en dood, alleen God mag dit. Trouwens, waar halen we als mens de euvele moed vandaag, om een leven te doden, dat God eerst geschonken heeft?

Er zijn talrijke teksten in de Bijbel die duidelijk maken hoe God denkt over abortus. Lees bijvoorbeeld in Psalm 139:13-17, waar God ons vertelt dat Hij ons al kende voordat we in de baarmoeder gevormd werden.

"Want Gij hebt mijn nieren gevormd, mij in de schoot van mijn moeder geweven. Ik loof U, omdat ik gans wonderbaar ben toebereid, wonderbaar zijn uw werken; mijn ziel weet dat zeer wel. Mijn gebeente was voor U niet verholen, toen ik in het verborgene gemaakt werd, gewrocht in de diepten van het aardrijk; uw ogen zagen mijn vormeloos begin; in uw boek waren zij alle opgeschreven, de dagen, die geformeerd zouden worden, toen nog geen daarvan bestond. Hoe kostelijk zijn mij uw gedachten, o God, hoe overweldigend is haar getal."

In Exodus 21:22-25 kunt u ook lezen over de straf voor iemand die de dood van een baby in de baarmoeder veroorzaakt, die was dezelfde als voor iemand die een moord pleegt. Dit geeft duidelijk aan dat God een ongeboren baby net zo zeer als een menselijk wezen beschouwt, als een volgroeid volwassen mens. Ook dit kind is een menselijk wezen dat naar Gods evenbeeld is gemaakt (Genesis 1:26-27; 9:6).

Het argument dat vaak wordt aangevoerd tegen het Bijbelse standpunt over abortus is: "Hoe zit het dan met gevallen waarin verkrachting en/of incest heeft plaatsgevonden?" Hoe vreselijk het ook is om zwanger te raken als gevolg van een verkrachting en/of incest, toch is dat nog geen excuus voor de moord van een baby in de moederschoot. Het kind dat het gevolg is van zo'n verkrachting/incest zou natuurlijk ook voor adoptie kunnen worden gegeven aan een liefdevol gezin dat wellicht zelf geen kinderen kan krijgen, of anders zou het kind gewoon door de moeder zelf opgevoed kunnen worden. In ieder geval, de baby zou niet gestraft moeten worden voor de zondige daden van de verwekker.

Maar er is nog een ander veel gehoord argument tegen het Bijbelse standpunt. Men zegt "Hoe zit het dan wanneer het leven van de moeder gevaar loopt?" Natuurlijk is dit nooit Gods bedoeling. Mocht dit echt het geval zijn, dan is het begrijpelijk dat men het leven van de moeder eerst redt. Maar laten we echter niet vergeten dat dit praktisch bijna nooit de reden van een abortus is. Er zijn relatief veel meer vrouwen die een abortus hebben ondergaan omdat ze bijvoorbeeld zwanger werden op een voor hun verkeerd tijdstip, dan vrouwen die een abortus hebben ondergaan om hun eigen leven te redden.

Daarbij komt nog dat onze God een God van wonderen is, die instaat is het leven van een moeder en kind redden, ook als alle medische kansen hier niet op duiden. Het is altijd de moeite waard om een zaak van leven of dood eerst aan God voor te leggen. Hij is degene die het leven heeft gegeven en het is niet aan ons om eigenmachtig dit leven te beëindigen. Daarmee wil ik maar zeggen, dat wat ook het probleem is, abortus zou nooit de eerste optie moeten zijn. Het leven van een menselijk wezen in de baarmoeder is elke inspanning waard om een geboorte na de volledige termijn mogelijk te maken.

  • Meer studies

  • Opvoeden

  • Advies v. gehuwden

  • Voor verliefden

  • Lat-relatie, kan dat?

  • Homo huwelijk?


Henk en Diny Herbold

  • Persoonlijk

    Er zijn ongetwijfeld situaties waarin mensen zich afvragen, wat er moet gebeuren bij een zwangerschap als een kind onvoorstelbare problemen voor de moeder meebrengt. Bijvoorbeeld als een jong meisje zwanger wordt zonder vriend, dus zonder vader voor het kind, dan kan dat soms problemen geven (hoeft natuurlijk niet). Ook kunnen er problemen zijn als een meisje verkracht is en in geen geval voor het kind van haar verkrachter wil zorgen. In zulke situaties is er vaak een alternatief voor abortus, namelijk adoptie. Veel kinderloze echtparen zijn erg blij, als zij een kindje zouden kunnen adopteren.

    Maar… hoe verder, als u toch een abortus heeft ondergaan? Natuurlijk is Jezus aan het kruis ook gestorven voor de zonde van abortus. Er is daarom absoluut ook voor deze zonde vergeving bij God. Wanneer we onze zonde belijden aan God en geloven in het offer van Jezus, dan kan elke zonde worden vergeven (1 Johannes 1:9).

    Een vrouw die een abortus heeft gehad, of een man die een abortus heeft aangemoedigd, of zelfs een arts die een abortus heeft uitgevoerd – zij kunnen allemaal door geloof in Jezus Christus vergeven worden. Maar we moeten ons wel realiseren dat sommige zonden nare gevolgen kunnen hebben.

    Een vrouw kan nog lange tijd na zo'n abortus, de gevolgen van haar daad bemerken door emotionele spanningen. Het kind wat ze op zo'n afschuwelijke manier verloren is, was eerst een deel van haar lichaam. Na een abortus is het kind van haar losgescheurd en dat heeft meestal z'n gevolgen. Natuurlijk is God ook dan de grote Heelmeester en zeker instaat om te genezen. Soms is daar echter tijd voor nodig, maar ga er in ieder geval mee in gebed naar Jezus. Hij is de enige die ons echt kent en Hij kan en wil ook de pijn van binnen wegnemen.

    Advies nodig? Mail ons gerust, we gaan er discreet mee om en u krijgt altijd binnen twee dagen antwoord.